چه وقت ها که برایت دعا نکرده دلم

چه نذرها که برای شما نکرده دلم

چقدر نام مرا در نوافلت بردی

ولی به هیچ کدام اعتنا نکرده دلم

 چه وقت ها که برایت دعا نکرده دلم

چه نذرها که برای شما نکرده دلم

چقدر نام مرا در نوافلت بردی

ولی به هیچ کدام اعتنا نکرده دلم

عجیب نیست دلم را گناه پر کرده است

دری به سمت مناجات وا نکرده دلم

مسافر سحر جاده های سجاده

بگیر دست مرا تا خدا نکرده دلم

نیُفتد از قلم رو به آسمانی ها

به جرم کفشِ سلوکی که پا نکرده دلم

درست یاد ندارم که چندمین روز است

که حقِ چشم خودم را ادا نکرده دلم

شاعر: علی اکبر لطیفیان

این اشک های دیده صدا می زند بیا.            

     در فجر، هر سپیده صدا می زند بیا.

هر عاشقی که دل به شما داده تا ابد،          

   دل از جهان بریده، صدا می زند بیا.

شب های قدر، عبد گنهکار روسیاه           

  آهی ز دل کشیده، صدا می زند بیا.

دین خدا و مذهب جدت (ص) غریب شد            

 اسلام فرقه دیده، صدا می زند بیا.

شیعه از این زمانه و از درد انتظار            

 جانش به لب رسیده، صدا می زند بیا.

آقا! بیا که خون خدا مانده بر زمین           

  آن حنجر بریده، صدا می زند بیا.

کنج خرابه زینب کبری (س) ز اضطراب          

   رنگ از رخش پریده، صدا می زند بیا.

در کوچه های تنگ مدینه چه ها گذشت؟         

   زهرای قد خمیده (س)، صدا می زند بیا.

بعد از علی (ع) که یاور اشک یتیم بود           

  هر طفل داغ دیده، صدا می زند بیا.