بریز آب روان اسما ولی آهسته آهسته             به جسم اطهر زهرا ولی آهسته آهسته

ببین بشکسته پهلویش سیه گردیده بازویش         بریز آب روان رویش ولی آهسته آهسته

بود خون جاری ای اسما هنوز از سینه زهرا      بنالم زین مصیبت ها ولی آهسته آهسته

حسن ای نور چشمانم حسین ای راحت جانم       بیایید ای عزیزانم ولی آهسته آهسته

همه خواب و علی بیدار سرش بنهاده بر دیوار    بگرید ا دلی خونبار ولی آهسته آهسته

روم شب ها سراغ او به قبر بی چراغ او         بگریم از فراق او ولی آهسته آهسته

آنگاه است که مصیبات یک چاه حتی در دل یک اقیانوس نمی گنجد!!!

یا امام مهدی به فدای نخ آن شال سیاهت آقاجان!