دست ما به دامان نجابتت !ای گستره امید! به ما مجال عاشق شدن و فرصت

احیاء در فضای عطش خود را عطا کن . مگر جز امام کسی شایستگی و قدرت این

بخشیدن را دارد؟

این پیله های انجماد را که قرن هاست زمین به دور  باور خویش تنیده  چه کسی

جز منجی قادر به شکستن است؟

این قفس تنگ ماده و این حصار سیاه فراموشی را کدام دست خورشیدی جز تو

قادر به گشودن است؟

ای پاسخ مشترک تمام سوالات !

دریاب این نفس های خسته از خویش را ....بنگر و شفاف تر از ایینه ببین ما را که

شکایت یخ زدگی خویش را به محضر خورشیدی تو اورده ایم.

موعود ترین تبسم اسمان! ما را به اتش انتظار خود احیا کن که می دانیم که

کسی منتظر تر از تو نیست!